Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als je je band The Great Depression noemt, dan is het maar beter dat je geen flierefluitende sixtiespop à la The Shins brengt. Todd Casper en Tom Cranley begrijpen dat en zoeken het met hun muziek in duistere droompop die op schotsen van melancholie wegdrijft, naar een gloedvolle zondersondergang, de ideale sfeer voor een album als Preaching to the Fire. Het is knap hoe een duo zulk een diepgaand en meeslepend geluid weet neer te zetten. Zware pianopartijen, shoegaze-achtige gitaren, elektronische sfeerdetails en zuchtende vocalen die net bij bewustzijn lijken, op het randje.
Dit is volwassen indierock zonder in saaiheid te vervallen, intiem en groots tegelijk. Dat komt vooral door de op het randje van episch balancerende uitwaaiermomenten, die mooi contrasteren met de kalme fluistervocalen. Een prachtige balanceeract die steeds mooiere uitzichten prijsgeeft, uiteindelijk ultiem culminerend in de mooie afsluiter ‘Preaching to the Fire’.
‘The Telekinetics’ opent warm, drijvend in walmen ambient textuur als Slowdive tijdens Pygmalion, terwijl de piano langzaam opdoemt en de drums een stevig ritme inzetten. De subtiele invloed van Fire Records labelgenoten Bark Psychosis klinkt door in ‘Make Way for Nostalgia’, een intense droompoplekkernij die rustig naar een door prachtige trompetten opgeluisterde climax kruipt.
Uiteindelijk weet The Great Depression op indrukwekkende wijze een mooie middenweg te bewandelen tussen de donkerbruine kamerpop van Tindersticks en de spierverslappende magie van Slowdive. Kwaliteit was zelden zo duidelijk en doeltreffend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-great-depression/preaching-to-the-fire/13214/
Meer The Great Depression op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-great-depression
Deel dit artikel: