Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je zal maar een stel oude lullen zijn die back in the eighties indruk maakten met enkele opgehemelde albums. Als je dan heden ten dage weer bij elkaar komt, kan dat niet zo maar want reünies zijn er alleen om geld, of niet soms? The Go-Betweens hebben dat probleem wel slim ondervangen. Net voor de hausse aan reünies trapten de heren uit Australië de deur open met een gloednieuw album: The Friends of Rachel Worth. Alle handjes de lucht in want dat was een klapper van jewelste.
Maar goed, hoe lang houd je dat vol? Verrassend lang. De band is inmiddels alweer toe aan z’n derde postreünie-album en daarom wordt het zo langzamerhand tijd om in het geval van The Go-Betweens op te houden met terugkijken. Er is inmiddels genoeg ´nieuw´ materiaal en een volwaardig tweede leven. Nou, hier komt ‘ie dan. Op de keper beschouwd is de zang van beide heren nog steeds abominabel slecht. Daar gaat ook niets meer aan veranderen want jong geleerd is oud gedaan en ja, nu is het te laat.
Daarnaast hangen de nummers nog steeds met tape aan elkaar zoals XZibit soms auto’s aantreft bij Pimp My Ride. Bovendien zijn de heren niet alleen op leeftijd, ze klinken ook al flink verstijfd. Het kan bijna niet anders dan dat Robert Forster de meest krampachtige minnaar aller tijden is. Zo eentje van het type: "Schatje, nu ga ik je rechterbeen beminnen". Vroeg oud, noemt met dat.
Wat zijn The Go-Betweens dan wel? Een popband uit de jaren tachtig die alle gehaastheid, strakke producties en trends aan zich voorbij heeft laten gaan en doet waar hij goed in is: het schrijven van fijn gearrangeerde popnummers die nonchalant rammelen en een zomerse avond behoeven. Geen knipogen naar new wave en punkfunk maar naar – hoepla daar zijn ze weer – The Beatles! Maar dan houterig. Of het dan wel de moeite waard is? Jawel want The Go-Betweens staan nog steeds garant voor toegankelijke pop met een eigenzinnig randje en nu misschien wel beter dan ooit.
Oceans Apart is gewoonweg het beste album sinds het hervonden vertrouwen in elkaar. Luister maar naar het romantisch mooie ‘Finding You’ of het pijnlijke ‘Born to a Family’. Want wat moet je als kunstenaar in een gezin waar het credo ‘handen uit de mouwen’ letterlijk wordt genomen? Nadenken mag niet, werken doe je met je handen. Lekker opzwepend en scherp wordt het met ‘This Night’s for You’. Vanaf het stomende ‘Here Comes a City’ tot en met ‘Mountains near Delray' is het genieten geblazen van de gitaarpop die onder andere Pavement en Belle & Sebastian heeft beïnvloed.
Ook met dit album blijft de band ons geheimpje maar eigenlijk verdienen ze veel meer dan dat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-go-betweens/oceans-apart/9349/
Meer The Go-Betweens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-go-betweens
Deel dit artikel: