• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Game | Jesus Piece

Een stel bijeengeraapte singles.
CD, Interscope/Universal

Tekst: Bert Bentsink

Publicatiedatum: 21 december 2012

Slechts een jaar na het teleurstellende The R.E.D. Album dropt Game vervroegd (!) zijn vijfde studioalbum, Jesus Piece; een plaat waarmee hij zijn contract bij label Interscope uitdient. Hoewel de titel een soort evangelische rapplaat veronderstelt, wordt deze verwachting niet ingelost. Het religieuze (lees: christelijke) concept van de plaat komt namelijk maar mondjesmaat naar voren. Uiteraard verwijzen de meeste titels van de nummers naar een hogere macht of een (passage uit een) heilig geschrift, maar Games tekstuele referenties blijven spaarzaam en ietwat nauw. Eigenlijk gaat hij gewoon door met wat hem zo groot heeft gemaakt: poppy gangsterliedjes voordragen vol name- en brand-dropping en een haast obsessieve loyaliteit aan mentor Dr. Dre.

Muzikaal gezien komt de religieuze insteek van het album al even gebrekkig naar voren. Hoewel er op Jesus Piece opvallend veel meeslepende koren worden gesampled, schakelt Game eenvoudig van een minimalistische clubbeat ('Church') naar een dansbare mix van D'Angelo's 'My Lady', hetgeen - weliswaar op een onderhoudende manier - voor een wat warrige en onevenwichtige sound zorgt.

Even uiteenlopend zijn de rapstijlen die het voormalig G-Unit Records-lid er op Jesus Piece op nahoudt. Zo verandert hij tijdens de titeltrack in een kloon van Kanye West ("Hahn!") en is zijn Future-imitatie ("I remembaaah") op 'I Remember' ronduit tenenkrommend. Ook Games stemgeluid doet in het begin van de plaat wat onwennig aan; alsof hij te zacht is opgenomen of met een verkoudheid kampt. Niettemin komt de rapper evident frisser voor de dag dan op zijn vorige plaat; zijn timing is accurater en hij is beter te verstaan.

Deze wisselvalligheden en de wirwar van stijlen maken van Jesus Piece niet per se een zwakke plaat, maar het klinkt vooral als een stel bijeengeraapte singles. Zo kan het theatrale 'Ali Bombaye' rekenen op een monsterbijdrage van Rick Ross en vormt het elegante 'Hallelujah' een goudeerlijke straatinterpretatie van gospelmuziek. Hoewel het niveau van het beste werk van Game tot nu toe - The Documentary - bij lange na niet wordt gehaald, spoelt Jesus Piece de nare nasmaak van zijn vorige album in ieder geval helemaal weg en is het een stap in de goede richting.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-game/jesus-piece/23537/
Meer The Game op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-game