Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alweer een debuut van een Belgische band. En alweer klinkt het erg professioneel. Maar is de happy pop van The Galacticos wel onbeperkt houdbaar?
Fris, aanstekelijk en onverminderlijk optimistisch: zo klonk het oordeel van de jury - al was die het daar niet unaniem over eens - van Humo's Rock Rally in 2008. Toen haalden de Limburgers van The Galacticos de finale van Vlaanderens belangrijkste rockconcours. Zomers en gek, dat zouden wij er nog aan willen toevoegen nu de jongens hun debuutplaat in de rekken hebben gegooid. Dat kan je dan ook verwachten na een ep die ze Phone Home hadden genoemd…
En nu is er dus Paint the Town Rad, die vol staat met happy popliedjes in de sfeer van de jaren negentig - denk The Offspring ('Hangman'), Guided by Voices ('Pie on Ears') of Blur, en doe er nog een vleugje Beach Boys ('Pie on Ears') bij. Al is het niet allemaal lichtvoetige retro wat de klok slaat. De outro van 'Bob's Gun' bijvoorbeeld is niet vies van wat elektronische effecten en uitgesponnen postrock. En 'Xerox Generation', het nummer dat The Galacticos de finale van HRR deed bereiken, gaat er wat harder tegenaan.
Slotsom? The Galacticos presenteren - met dank aan producer Pascal Deweze (Sukilove) - elf goed gemaakte, vlotte popliedjes die je vrolijk achterlaten. Al bij de eerste luisterbeurt klinken de nummers vertrouwd in de oren. Maar daar schuilt ook een gevaar in. Wat is de houdbaarheidsdatum van deze (te?) lichte liedjes, die zo makkelijk de oren in gaan, maar geen weerhaakjes hebben om echt te beklijven?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-galacticos/paint-the-town-rad/21660/
Meer The Galacticos op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-galacticos
Deel dit artikel: