Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Fuse! afficheert zichzelf als ‘Crass meets The Who.’ Laat die laatste band maar weg, want het ontbreekt de drie latino’s aan elke fijnzinnigheid. Dit betekent overigens niet dat de band in interessantheid daalt. Want vervang The Who met Dead Kennedys, Liars, Jon Spencer Blues Explosion en The Cramps en, voila, de belangstelling is terug.
Het drietal verplettert de luisteraar vanaf de eerste minuut. De agit-punk-rock ‘n roll vermengt met psycho en avant-garde slingert je trommelvliezen van de ene naar de andere kant. De muziek is onrustig en ADHD-opwekkend. Ze halen zelden de voet van het gaspedaal, en als ze dat wel doen (‘A Letter from the Ghetto’) klinken ze even kil, opgejaagd en compromisloos als in de rest van de nummers. Na een tijdje wil je het liefst tegen je stereotoren terugschreeuwen.
Maar wanneer je bijna je tanden in het flikkerend zilveren schijfje hebt gezet, kom je erachter dat je eigenlijk goud in handen hebt. Het uitroepteken bestaat om een gemoedstoestand kracht bij te zetten. Bij The Fuse! is dit leesteken meer dan op zijn plaats. Want in welke emotionele situatie je ook zit, The Fisherman’s Wife zal hem versterken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-fuse/the-fisherman-s-wife/4951/
Meer The Fuse! op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-fuse
Deel dit artikel: