Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vier nummers op deze demo e.p., toepasselijk getiteld Welcome to the Feromones. Synthrock uit Limburg, dat is eens wat anders dan de gebruikelijke metalcore uit het Diepe Zuiden. Niet dat we op The Feromones zitten te wachten, Nederland niet, ik niet, waarschijnlijk ons aller Kane en Bløf liefhebbers ook niet. Het buitenland? Doe even serieus okay? België? Nog eens; doe even serieus. Helemaal niet als zanger Dolf Smolenaars als een soort steenkoolvariant van Bryan Ferry de crooner uit gaat hangen in de bedtime versie van ‘Everytime’. Goh zeg, ik kan niet wachten de spitsuur-versie te horen, of de tijd-om-de-aardappelen-te-schillen versie. Het begin allemaal vrij aardig met ‘All Night Long’. Een uptempo nummer versierd met een simpel keyboardriedeltje. Toch verpesten een paar onbegrijpelijke tempowisselingen dat aardige begin. Bovendien komt het Smolenaars’ matige Engels allerminst ten goede als de band gas terug neemt. Hetzelfde verhaal gaat op voor ‘Lost Inside Reality'. Alleraardigst, tot weer die tempowisselingen het momentum verpesten. Ach ja, de buurthuizen en jeugdhonken in Limburg zullen er blij mee zijn, maar ik zou die baan voorlopig nog niet opgeven. Hier verdien je nog geen blauw- en groenbehaarde boterham mee. Laat staan een plakje kaas voor erop.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-feromones/welcome-to-the-feromones/11111/
Meer The Feromones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-feromones
Deel dit artikel: