• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The End | The Sounds of Disaster

Breakbeats en breakcore als aanvulling om pakweg The Shadows te recycleren voor de rotte wereld veertig jaar later.
CD, Ipecac/Bertus

Tekst: Edward Dekeyser

Publicatiedatum: 18 juli 2004

U herinnert zich ongetwijfeld nog de scéne uit Pulp Fiction, waar gangsterliefje Mia en haar oppas Vincent Vega worden uitgekozen om aan een danswedstrijd deel te nemen. Wat volgt is, echter niet nadat Uma Thurmann eerst de neus is gaan bijpoederen, hoe de twee zich onsterfelijk cool naar de overwinning dansen, met de vingers in v-vorm voor het gezicht. The Sounds of Disaster van End is de schizofrene versie van die filmscène.

Het tweede album van Charles Pierce, met een eerste album op het Duitse Hymen en bijdragen op Planet Mu en Tigerbeat6, labels die misschien iets te veel categoriseren voor wat hier wordt getoond. Als Giorgio Marauder maakt hij cockrock-disco, hier gaat hij samen met een bende muzikanten voor een glimmende americanatrip.

Een in reverb verzopen universum van surfgitaar, vergeten Bond-muziek, bebop zoals in de Pink Panther, b-film soundtracks, crooners. Breakcore en onweerstaanbaar vette rock-'n-roll ontmoeten elkaar. Geweerschoten worden hectische beats. Gierende banden en sirenes verzorgen de intermezzo's, nieuwslezers onderbreken, alles wordt op een hoop gegooid en goed dooreengeschud. De gitaar van Dick Dale, koning van de surf, duikt regelmatig op. 'Mr Guns (The Theme from 11th Street)' als decor voor een achtervolging in een Cadillac cabriolet. 'Fit to Die' is vloeistofdiafunk, met een sitar die aan lichtsnelheid voorbijflitst.

De elektronika is prominent, overstemt niet maar lijmt gewoon het geheel nog steviger samen. Breakbeats en breakcore worden hier een aanvulling om pakweg The Shadows te recycleren voor de rotte wereld veertig jaar later. Het totaalbeeld is echter geen muziek die uit zomaar een knipoog naar de sixties bestaat. Dit is heavy-duty recyclage, opgebouwd als een scenario voor een schurkenfilm.

In 'The Patricide song' houdt Charles Pierce zich in en bewijst hij de hakselbeats niet nodig te hebben om een spannende jazz-soundtrack te maken die zo uit een imaginaire spy movie kan komen. Een van de meest fantasierijke dingen in het genre van de chop-chop beats, licht verteerbaar gelukkig en een aanrader voor wie niet ongevoelig is voor fifties & sixties memorablia. De hoes is trouwens uitgevoerd in het officiële Verenigde Naties veiligheidsgeel.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-end-4444/the-sounds-of-disaster/6693/
Meer The End op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-end-4444