• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Eighties Matchbox B-Line Disaster | Blood & Fire

Een glorieuze terugkeer aan het muzikale front.
CD, No Death

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 31 mei 2010

Het was in 2002 dat The Eighties Matchbox B-Line Disaster het snoepje van de week was. Daar was ook reden toe, want het debuut Hörse of the Dög was een fragmentatiebom die de beste elementen van The Stooges, The Misfits, The Cramps en The Birthday Party in zich verenigde. Niet alleen op plaat, maar ook live. Dat maakte de band uit Brighton niet alleen heel goed, maar ook net te bizar en te gevaarlijk voor succes bij het grote publiek.

De hype verstomde daarom net zo snel als hij opkwam. Het tweede album The Royal Society deed alleen nog wat in het thuisland. Het is ook een niet zo geslaagde plaat; te veel theatrale gothic, te weinig gekte.

De band bleef wel bestaan, maar speelde alleen nog in pubs in Engeland en leek mede door line-up- en drugsproblemen nooit aan het derde album toe te komen. Maar zes jaar na The Royal Society is hier dan toch eindelijk Blood & Fire, The Eighties Matchbox B-Line Disaster album nummer drie en een glorieuze terugkeer aan het muzikale front.

Openingstrack en eerste single 'Love Turns to Hate' schreeuwt meteen al: "Comeback!" Een onweerstaanbaar rommelende holenmensbeat, uitgewrongen gitaren, "Hey! Hey! Hey!" en "La la la lalala" hooligankoortjes en McKnight met zijn de beste godsdienstwaanzinnige pedofiele priestervocalen. Meteen is het besef er: één van de beste stemmen in de rock is te lang niet gehoord.

Op Blood & Fire weet The Eighties Matchbox B-Line Disaster dan ook nog eens een synthese te bewerkstelligen tussen het explosieve debuut en de goede elementen van The Royal Society. Zo laten 'Love Turns to Hate', 'Homemade' en het wat Queens of the Stone Age-achtige 'Are You Living' wat meer oor voor de pophook horen. 'Never Be the Same' gaat ondertussen duidelijk voor het label 'Weilliaans'. En 'So Long Goodnight' begint zelfs als een heuse break up ballad: "No stars are shining down upon my sorry head / And in the morning I will be gone and I leave you here for dead." Uiteindelijk wordt het gaspedaal wel helemaal ingetrapt. Bij het broeierige 'Don't Ask Me to Love You' gebeurt zelfs dat niet.

Dit wordt afgewisseld met de gothabilly-krakers die de band zijn faam in de eerste plaats bezorgden. 'Mission from God', 'Riptin', 'Monsieur Cutts' en 'Man for All Seasons' zijn het soort muzikale blitzkrieg dat aan de basis stond van de oorspronkelijke Eighties Matchboxhype. Een hype die het verdient om weer aangezwengeld te worden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-eighties-matchbox-b-line-disaster/blood-fire/20248/
Meer The Eighties Matchbox B-Line Disaster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-eighties-matchbox-b-line-disaster