Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is teveel. In principe ben ik gek op het soort muziek dat The Drones spelen. Verwrongen blues, die je hoofd eerst langzaam vult met hallucinogene moerasdampen en het dan laat ontploffen via wel gemikte noise-erupties. Alleen op Here Come The Lies staat er teveel van. Het is een twaalfgangenmenu van vol exquise gerechten dat je desondanks tegen heug en meug op eet omdat je na gang 3 eigenlijk vol zit. En dan heb je dus nog bijna een uur te gaan.
Dus verlies ik ergens halverwege ‘Downbound Train’ mijn concentratie en verwordt Here Come The Lies tot achtergrondruis. Totdat ‘The Scrap Iron Sky’ begint en ik ineens weer bij de les ben. Want wat een intens en mooi nummer is dat. Zelden zoveel verwrongen schoonheid gehoord. Dat geldt trouwens ook voor ‘Dekalb Blues’. En ‘The Island’.
Als The Drones nou op hun volgende plaat nou wat meer afwisseling in de structuur en lengte van hun songs aanbrengen, dan komt alles goed. Dan wordt dat “de plaat van het jaar” en is Here Come The Lies het veelbelovende, maar nog onder jeugdige overmoed lijdende debuut. We wachten vol spanning af.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-drones/here-come-the-lies/3408/
Meer The Drones op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-drones
Deel dit artikel: