Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het afscheid van Slobberbone was een emotionele gebeurtenis voor zanger/songschrijver Brent Best en zijn vrienden in de band en in het Texaanse stadje Denton. Kort hierna zagen we hem solo nieuwe songs spelen op het SXSW-festival in Austin. Toen was al duidelijk dat hij een andere richting wilde opgaan.
Tegelijkertijd kon en wilde hij zich niet losmaken van zijn goede vrienden uit Slobberbone. Bassist Brian Lane verhuisde naar Florida, maar drummer Tony Harper en gitarist Jess Barr bleven bij Best en hielpen hem om zijn nieuwe muzikale visie vorm te geven. Bassist Keith Killoren en zanger/toetsenist Chad Stockslager, beiden afkomstig uit de band Budapast One uit Dallas, sloten zich aan en het gerucht over The Drams verspreidde zich snel.
Vandaag is het eindelijk zo ver en ligt het langverwachte Jubilee Dive in de winkel. De vraag is of er sprake is van een grote koerswijziging of dat The Drams de draad van Slobberbone weer oppakken.
Een antwoord hierop hangt af van waar je eerder naar luisterde. Volgde je de platen van Slobberbone, dan zag je de verandering van rock naar melodie al aankomen. Stond je tot het einde te springen bij de opwindende rockshows van Slobberbone, dan is Jubilee Dive even wennen. In het popliedje ‘Shortsighted’ zingt Best dat zijn nieuwe avontuur begon als een excuus – onduidelijk is waarvoor, vermoedelijk om de gitaar weer om te hangen – waarin hij geleidelijk steeds meer is gaan geloven.
Echt sterk opent Jubilee Dive niet met ‘Truth Lies Low’ en het eerder op een compilatie van New West uitgebrachte ‘Hummalong’, maar evident is dat het accent ligt op meerstemmige zang en de kracht van de melodie. De ballad ‘Holy Moses’ is het eerste hoogtepunt van deze cd, die een speelduur kent van bijna zeventig minuten. ‘Holy Moses’ bouwt prachtig op en sleept zich naar een fraaie climax. ‘September’s High’, wederom een hemelbestormende ballad, is het tweede grootse moment van Jubilee Dive.
In ‘You Won’t Forget’ klinken sixties-invloeden door. Een break halverwege markeert een superbe wending waarin blazers, orgel en een mellotron een Beatles-achtig intermezzo spelen. ‘When You’re Tired’ is opnieuw een langzaam nummer dat indruk maakt. ‘Des Moines’ ten slotte is de verhalende songschrijver Best ten voeten uit.
Jubilee Dive is rijker, melodieuzer en rustiger dan een Slobberbone-plaat. Toch is ook deze cd weer thuis in Denton opgenomen, met Matt Pence van Centro-Matic achter de knoppen. Dat typeert Best, die iets nieuws wilde maar het nooit ver van huis zoekt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-drams/jubilee-dive/13489/
Meer The Drams op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-drams
Deel dit artikel: