Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Neil Hannon is niet van de straat. Dat moge blijken uit zijn werk met The Divine Comedy, bij de start eind jaren tachtig een heuse band, maar al snel een alter ego voor de geboren Noord-Ier.
Roept het literaire en theatrale karakter van zijn oeuvre vergelijkingen op met iconen als Oscar Wilde en Noël Coward, muzikaal is de eigenzinnige Hannon vooral schatplichtig aan Scott Walker, zijn grote idool.
Dat maakt dat de albums die tot op heden van The Divine Comedy zijn verschenen vooral op de Britse eilanden aansloegen. Daarbuiten, met een kleine uitzondering misschien voor Frankrijk, vonden de artistieke voortbrengselen van de bisschopszoon slechts weerklank bij verwoede anglofielen. En wel van het soort dat ook wegloopt met al even belezen excentriekelingen als Jarvis Cocker en Morrissey. Dit tiende Divine Comedyalbum, het eerste dat onder eigen vlag verschijnt en dat bovendien niet is opgenomen in een Londense studio, zal daar vermoedelijk niet veel aan veranderen.
Niettemin hoort Bang Goes the Knighthood tot Hannons beste albums tot nu toe. Wellicht is de verklaring daarvoor te vinden in het op de klippen lopen van zijn huwelijk als ook in het succes van The Duckworth Lewis Method, de samenwerking met zijn al even Ierse collega Thomas Walsh die resulteerde in een conceptalbum over cricket.
Hannons stem mag dan nog immer aan de vlakke kant zijn, muzikaal is hij hier erg op dreef. Vooral het groots gearrangeerde 'Have You Ever Been in Love', dat met zijn weelderige strijkers een vooroorlogse Tin Pan Alley-sfeer uitstraalt en dat schreeuwt om een coverversie door pakweg Rufus Wainwright, is een hoogtepunt.
Ook tekstueel valt er veel te genieten op Bang Goes the Knighthood. Hannon betoont zich andermaal een uitmuntend sociaal satiricus, die een enkele keer fel, zij het tamelijk eendimensionaal, tekeer kan gaan. In dit geval tegen de veroorzakers van de recente wereldwijde financiële crisis. De fraaiste staaltjes van zijn artistieke verbeeldingskracht dienen zich echter aan in het poppy, maar qua tekst donkergetinte 'Neapolitan Girl' en 'Assume the Perpendicular' dat op te vatten is als een oproep om van de bank te komen en ten volle van het leven te genieten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-divine-comedy/bang-goes-the-knighthood/20386/
Meer The Divine Comedy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-divine-comedy
Deel dit artikel: