Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Romantici zijn de heren Devastations nog steeds, maar op Yes, U geven ze wel een wat andere richting aan hun hartstocht. Voerde op de vorige twee platen nog bronstige Sturm und Drang à la Tindersticks en Madrugada de boventoon, op deze derde plaat trekken ze hun linnen Armani-pak aan voor een trip naar de wereld van Michael Mann-films en Bacardi-reclames.
Ze schieten daarbij uit de startblokken als een Ferrari-cabriolet. 'Black Ice' combineert zachtjes prikkelende computerbeats met fluisterende slaapkamervocalen en is nog veel meer onderkoeld sexy dan de titel doet vermoeden.
Daarna komt het grote werk in de vorm van twee nummers die zich aanvankelijk lastig laten doorgronden. Zowel 'Oh Me, Oh My' als 'Rosa' meanderen zich maar lastig het brein binnen met hun veellagige productie en onconventionele structuur. Maar eenmaal daar aangekomen blijken ze even knap gestileerd als emotioneel indringend te zijn, een combinatie die maar zeer zelden wordt aangetroffen in de popmuziek.
Hierna wordt Yes, U helaas een stuk wisselvalliger. Zo is de simpele drumcomputerbeat in 'The Pest' erg hinderlijk aanwezig. 'The Face of Love' voert het gelikte te ver door en verwordt zo tot aalgladde kitsch, zeker op het moment dat de tekst van 'shalalala' gaat.
Opvallend genoeg worden deze beide nummers gezongen door gitarist Tom Carlyon, terwijl bassist Conrad Standish het leeuwendeel van het overige vocale materiaal voor zijn rekening neemt. Toch ligt het niet aan Carlyons stem, want het eerder genoemde 'Black Ice' gaat hem dus prima af.
Opvallend in positieve zin zijn 'Mistakes' en het heerlijk overdramatische 'The Saddest Sound', het nummer op Yes, U dat het meest doet denken de Devastations van vorige platen.
De combinatie van warme rock met een gelikte productie vol elektronica die enigszins verwijst naar de jaren tachtig, zoals Devastations die op Yes, U presenteert, is behoorlijk bijzonder te noemen. Dit levert ook een aantal zeer sterke songs op. Maar een paar missers maken ook duidelijk dat dit geluid nog niet helemaal uitgekristalliseerd is. Hopelijk gebeurt dat nog voor de soundtrack van de nieuwe James Bond film, want daar lijkt deze muziek voor gemaakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-devastations/yes-u/16216/
Meer The Devastations op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-devastations
Deel dit artikel: