Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Schenk een glas wijn in, gooi een houtblok op het haardvuur en kruip gezellig tegen elkaar: het is knuffelrocktijd. Laat Conrad Standish je hart smelten met de beste Australische ‘ruwe blanker bolster pit’-bariton sinds Nick Cave. Op een bedje van violen en strijkers komt hij aan gerold.
“Darling, I don’t want to lose you, not tonight.” Maar het is niet louter zijden verleiding wat de klok slaat. Soms laat Standish zijn innerlijke krokodillenbedwinger los. De vraag “Can I take you home?” stellen, is hem beantwoorden; begeleid door een Badseediaanse muur van gitaarnoise en roffelende drums is dit een niet te stoppen tsunami van testosteron.
Als je zoveel emotie kan oproepen, dan maakt het eigenlijk niet uit dat je precies hetzelfde doet als Nick Cave of Tindersticks of Madrugada. Komt bij dat een zekere hang naar traditie vast onderdeel van het genre is. Tenslotte hééft The Devastations het gewoon. Standish heeft De Stem, de 'hartgrijpbariton', en met drummer Hugo Cran en gitarist Tom Carlyon weet hij af te wisselen tussen intieme pianoballads en gitaarstormende lust, tussen duistere verhalen vol hoeren en verraad en sentimentele wittepaardenprinsenromantiek.
Dat bewezen ze al op hun debuut, dat eerst op een minuscuul Nederlands en toen op een minuscuul Spaans label uitkwam en daardoor onopgemerkt bleef. En dat bewijzen ze nog iets meer op Coal.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-devastations/coal/14427/
Meer The Devastations op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-devastations
Deel dit artikel: