Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'Interessant', is het eerste woord dat in gedachten schiet bij beluistering van The Spirituality. En wanneer je gaat zoeken naar referenties, kom je niet veel verder dan – heel in de verte – Sonic Youth of Shellac. Ongehoord dus. Maar niet ongehoord goed.
Bijna vier jaren zijn verstreken en zeven studio's versleten voordat The Desert Fathers dit kleine half uur muziek op de schijf had staan. Uiteindelijk is de cd geproduceerd door Steve Albini, die de muziek een scherpe, metalige sound heeft meegegeven. Draderige gitaarlijnen, die jengelen, dreinen en drenzen worden ondersteund door taaie akkoorden en pompende 'Albini'-drums. En dat herhalen en herhalen tot het genoeg is en het volgende nummer zich op soortgelijke wijze ontspint. Toch is The Spirituality niet saai, de nummers klinken alleen zo onaf. Elke track begint met een goed idee en na een minuut of twee is het gedaan met het idee en begint het volgende nummer dat ook is gebaseerd op één enkele goeie inval. Interessant dus, de omgekeerde drums, de vreemd trekkende gitaar, de monotone zang, maar het vraagt – nee schrééuwt – om meer. Wat hebben ze toch al die tijd gedaan in de studio?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-desert-fathers/the-spirituality/4702/
Meer The Desert Fathers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-desert-fathers
Deel dit artikel: