Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Delays. Weer een gitaarbandje uit Engeland. Weer vier jonge geezers die menen een rock'n-rollbestaan te moeten nastreven. Nog zo'n groepje dat elke cd uit vaders platenkast grondig heeft bestudeerd. Allemaal correct, maar, en nu komt het, The Delays zijn anders. The Delays zijn fris, fruitig zelfs. Ook al tappen ze uit tientallen jaren oude vaatjes.
Elk jaar is er wel behoefte aan een lekker lenteplaatje dat ongegeneerd teruggrijpt naar de vrolijke sixtiespop van The Byrds en The Hollies. Vorig jaar hadden The Thrills die lenteplaat voor ons klaar, nu dus Faded Seaside Glamour. Wel is verstandig te zeggen dat het hier geen Thrills-kloon betreft. The Delays steken in hun uitvoering hun liefde voor de Cocteau Twins niet onder stoelen of banken. Zanger Greg Gilbert haalt uit naar grote hoogten en af en toe lijkt het zelfs of er sprake is van een zangeres. Gilberts stem reikt van Fraser-hoog naar Gallagher-rauw in een paar seconden. Het album opent met een bijna irritant speeldoos-sampletje maar dat wordt al snel overstemd door Gilberts falsetto-uithalen. Wanneer de gitaren dan ook nog eens van die lekkere melodietjes tevoorschijn toveren dan is het lekker toeven in het zonnetje van The Delays. Enig minpuntje is dat er geen echte megaklappers op staan - 'Long Time Coming' komt daar het dichtst bij in de buurt maar is het net niet. Dat "net niet" kon wel eens goed uitpakken voor The Delays - de houdbaarheidsdatum van de liedjes lijkt iets langer dan die van bijvoorbeeld The Veils of Keane. Het is gewoon geen nieuwe Travis en al helemaal geen nieuwe Coldplay of The Coral. De soms cheesy sampletjes, de gierende dreampopgitaren en Gilberts variërende vocale kunstjes zorgen voor iets anders in de huidige britpophausse. En dat is best wel lekker.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-delays/faded-seaside-glamour/6136/
Meer The Delays op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-delays
Deel dit artikel: