Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nu-metal ligt op zijn kont. Mensen willen blijkbaar toch liedjes met refreinen waarmee ze kunnen meezingen en melodie in de gitaren. Je ziet dan ook veel oude Bay Area-bands de Jacksons weer uit het vet halen. Maar of iemand van 17 nou zit te wachten op de oude lullen van Death dan wel Dark Angel? En net de bands die een brug sloegen tussen de twee stromingen zoals Pantera en Machine Head zijn al een tijdje aan het sukkelen. Tijd dus voor opvolger.
En dus zijn The Defaced de juiste band op het juiste moment. Dit Zweedse kwintet herbergt leden van Darkane en Soilwork, maar klinkt net zo Amerikaanse als Machine Head of Pantera. Alleen zit bij The Defaced de schwung er nog wel op. En goed ook.
Als je een ‘Fade To Black’-stijl powerballad – je weet wel, zo eentje die rustig begint en dan steeds harder wordt – als ‘Forever Winding’ op je plaat durft te zetten, heb je lef. Zelfs in de Bay Area zelf heeft niemand dat sinds ’95 voorgesteld zonder weggehoond te worden. En als je er dan anno 2003 dan ook nog mee wegkomt, dan is dat pure klasse. Maar een hoogtepunt op Karma In Black is het daarmee nog niet.
Daarvoor moet je bij de achter elkaar staande tracks ‘Exit Body On Mass’, ‘Beneath My Swirl’ en vooral ‘A Moment Of Clarity’ zijn. Hier wordt de perfecte balans gevonden tussen techniek, melodie en agressie. Met bovendien overheerlijk – je kan je afkomst toch niet helemaal onderdrukken – Zweeds gitaarwerk. Dit is het soort muziek waarmee je een Dynamo Open Air laat ontploffen. Afspraak in 2004?
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-defaced/karma-in-black/3092/
Meer The Defaced op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-defaced
Deel dit artikel: