Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Dead 60’s stonden vorig jaar op Lowlands. Toen hadden deze Engelsen één puik liedje: ‘Riot Radio’. In plaats van één goed nummer staan er op dit album minstens tien. Wat echter vooral opvalt aan Time To Take Sides is de kracht van het geheel. The Dead 60’s switchen moeiteloos tussen pure hedendaagse popdeuntjes, Jamaicaanse dub en reggae.
Waar ze die invloeden ineens vandaan hebben getoverd? Het zullen die grote Engelse platenzaken vol oud vinyl wel zijn. Zo goed als zeker vond de band daar klassiek materiaal van King Tubby en Lee Perry. Time To Take Sides is namelijk behoorlijk doordrenkt in de zware reverb die we van deze jarenzeventig dubiconen kennen.
Dat begint al met de eerste single ‘Stand Up’. Breed waaierende gitaren en funky ritmes stuwen een simpel popliedje tot grote hoogten. Stilistisch een stuk interessanter dan de gemiddelde Engelse band anno 2007. Met de juiste marketing zou dit wel eens een behoorlijke 3FM-hit kunnen worden.
En zo heeft The Dead 60’s nog wel een stel potentiële klappers in de broekzak. ‘Bolt of Steel’ bijvoorbeeld. Keith Richards-lickjes worden hier afgewisseld met euforische melodieën die zo uit de altijd zonnige punkrockstaat Californië zijn komen overwaaien. ‘All Over Midnight’ bedient zich van eenzelfde recept. Prachtig gedaan.
Het slotstuk ‘Seven Empty Days’ is een ode aan de oude dubhelden. Het orgeltje, dat lome baslijntje, de heftig echoënde gitaar: alle klassieke elementen zijn aanwezig.
Op grond van hun CV tot nu toe was het niet te verwachten, maar The Dead 60’s hebben onverwacht één van de interessantere popplaten van 2007 gemaakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-dead-60-s/time-to-take-sides/15861/
Meer The Dead 60's op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-dead-60-s
Deel dit artikel: