Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Coathangers zijn vier dames uit Atlanta, Georgia, die hun invloeden trots in het blazoen dragen. Voor hun attitude passeerden ze bij riot grrlbands als Bikini Kill en Huggy Bear, zonder de feministische agenda over te nemen. Voor hun sound gingen ze rechtstreeks naar de bron: de vrijgevochten postpunk die in de naweeën van punk door allerlei wilde meiden bedreven werd.
Echo's van Kleenex/Liliput, Au Pairs, Delta 5, the Raincoats, the Mo-Dettes, Essential Logic, zeer prille Slits of Crass' Eve Libertine stuiteren in het rond. Het lekker klinkende geluid wordt gedomineerd door rammelende gitaartjes, kletterende drums en vocals die schel scanderen, charmant langs de melodie scheren of gefrustreerd krijsen. In 'Cheap Cheap' slaan ze zelfs aan het hinniken.
Op hun eersteling klonk het nog van 'Shut the Fuck Up', 'Don't Touch My Shit' en 'Nestle in my Boobies'. Op deze tweede hebben ze het al over 'Time Passing', 'Arthritis Sux' en 'Bury Me'. Duidt dit op voortijdige ouderdom? Of zelfs maar op een sprankeltje maturiteit? Gelukkig niet. Elders gaat het over vriendjes die zich niet wassen en nogal wat ongecontroleerde wraakfantasietjes passeren de revue.
Wie het gekribbelde tekstboekje doorploegt, stuit hier en daar op fijne grapjes en leuke observaties. Maar voor oerdomme rijmelarijen, waar ze duidelijk een volle vijf minuten ingestoken hebben, draaien ze ook hun hand niet om. Het sociale bewustzijn van al hun grote voorbeelden is duidelijk volledig over hun hoofd gegaan.
Nul punten voor originaliteit en inhoud, maar The Coathangers scoren meer dan voldoende voor enthousiasme en entertainmentswaarde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-coathangers/scramble/19300/
Meer The Coathangers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-coathangers
Deel dit artikel: