Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alweer een EP van The Clientele. Op hoeveel de teller nu staat valt niet te zeggen, want wat nu precies een 7", single, 10", 12" of EP blijft onduidelijk. Maar het zijn er in ieder geval veel. Wat wel duidelijk is, is dat het vorig jaar verschenen debuutalbum, The Violet Hour, een heerlijk zachtaardig werkstuk was. Ondanks de goede kritieken en een Next Big Thing!? op deze site werd de band niet onthaald zoals landgenoten als Keane en The Veils. Natuurlijk gaan die bands voor het grote gebaar en zijn ze voor het Yorin-publiek goed te verhapstukken, maar The Clientele doet ook niet aan moeilijkdoenerij. Het enige wat ze doen is mooie muziek maken. Dromerig, introspectief, maar met een frisse bries die shoegaze op haar vrolijkst voortblaast. Aanleiding voor Ariadne was de tentoonstelling van surrealistische schilderijen van de Griekse Italiaan Giorgio de Chirico. Vier van de vijf nummers zijn instrumentaal. Het monotone orgelspel op 'The Sea Inside a Shell' en het 30 seconden durende pianospel op 'Enigma' zijn weliswaar te verwaarlozen, maar de gitaarliedjes zijn van glorieuze kwaliteit. Hoewel deze uitgave niks toevoegt aan wat we van The Clientele kennen, is het zeker een aanwinst op de almaar uitdijende catalogus van het kwartet. Maar ja, met alleen maar EP's en dergelijke krijg je geen nieuwe fans. Laat album nummer twee dus maar gauw komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-clientele/ariadne/6153/
Meer The Clientele op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-clientele
Deel dit artikel: