Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De allereerste LP van mijn leven was van The Clash. Het was een klein exemplaar met en jongen op de voorkant die een grote hoed droeg en tegenover een enorme politiemacht stond. Die LP heet nog steeds Black Market Clash en jammer genoeg heb ik hem in het CD-tijdperk begin jaren negentig aan een vriend van me gegeven.
Om met de deur in huis te vallen. Als je geen London Calling of Sandinista in je CD-kastje hebt staan is dit bijna verplichte kost. 41 nummers verdeeld over twee cd’s. Deel 1: 21 nummers uit de periode 1977-1978 met die typische laat jaren zeventig doffe, maar o zo indringende Clash-sound. Het is nu niet meer voor te stellen dat wij deze muziek in de jaren zeventig ruig vonden. Nu klinkt het vooral om het rotwoord maar eens te gebruiken: gezellig.
Op het tweede deel, ruwweg de periode 1979-1982, hoor je goed de evolutie vanThe Clash. Meer reggae invloeden, wat vollere sound, betere productie en natuurlijk veel nummers van de drie meesterwerken London Calling, Sandinista en Combat Rock. Wat opvalt zijn de politieke teksten. Het hart van Joe Strummer ligt bij de zwakkeren in de samenleving. De sandinisten in Nigaragua, de arbeiders en de verschoppelingen. Het is alsof het ambassadeurszoontje Summer enkele rekeningen met zijn bourgois afkomst heeft te vereffenen.
Toch doet het het enigzins naieve idealisme van The Clash nergens geforceerd aan. En als je niet naar de teksten luistert, blijft de muziek als een huis staan, zelfs 20 jaar na dato nog. Als je onderstaande link aanklikt kun je het zelf checken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-clash/the-essential-clash/2952/
Meer The Clash op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-clash
Deel dit artikel: