Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zie hier je nieuwe kleinood. Speciaal gemaakt voor jou. Ja, neem er inderdaad maar rustig de tijd voor. Nee, het duurt echt niet lang. Slechts een ruim half uur. Okee: veertig minuten.
Maar straks zal je het jammer vinden dat het er maar veertig waren. Veertig minuten veertien nummers een intieme geste. Het tweede aardige gebaar van The Boats. Het eerste, de titel Songs by The Sea dragend, getuigde ook al van zachte hoffelijkheid. Immers, The Boats hadden toen aan het strand een aangespoelde doos gevonden, met daarin de nummers van The Sea. En de zang van een zeemeermin genaamd Elaine. De aardigheid was slechts een kwestie van uitbrengen van die nummers, daar aangetroffen bij de vloedlijn.
Deze tweede keer, een jaar later, is het verhaal iets anders. Ditmaal troffen de bandleden op hun jutterstocht een verwaarloosd pianootje aan. Een klein en vermolmd exemplaar, licht ontstemd, met zwevende noten en zingende tonen. Veel stof en smurrie ook op de minihamers, alsof het pianootje voor altijd op 'gedempt' staat. Natuurlijk stond 't pianootje niet op het strand zelf; waarschijnlijk was er dan niet veel aan geluid meer uitgekomen. Nee, dit exemplaar stond in een klein krakend en verlaten hutje.
Verwacht niet veel geluid, dat is de stijl niet van The Boats. Denk aan kabbelen, denk aan dobberen, zachtjes. Groot geluid past ook niet bij zo'n klein pianootje natuurlijk. Eerder precies genoeg geluid. Een eenvoudig en mineur thema wordt subtiel gespeeld, in verschillende varianten. Zelfs het wegsterven van klanken door dovende interferentie telt. Het heeft wel iets weg van Sati. Maar nee, Sati is het niet. Sati zou juist alles zo zuiver mogelijk willen hebben. Iedere noot zou helder moeten, gereinigd van elke ruis en iedere knisper. En dat op de grootste, mooiste en nieuwste vleugel van de wereld.
Voor The Boats voldoet dit kleine pianootje. In dat krakende hutje. Lo-fi ruis van de zee op de achtergrond, tocht suizend door de naden en kieren, het krakende hout, allemaal eigenzinnige minimale gebaren van ritmiek. Gezongen door meermin Elaine wordt er niet meer. Misschien is ze uit zwemmen, dat doen meerminnen soms. Maar haar zang is hier ook niet nodig: het pianootje is formidabel als subject van deze tweede gift. Ondersteund door de geluiden van de juttershut.
God, wat heb ik ineens zin in een strandwandeling...
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-boats/we-made-it-for-you/11004/
Meer The Boats op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-boats
Deel dit artikel: