Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Veel is er niet te doen in het dorpje in Yorkshire, Engeland waar Ryan Spendlove, Maff Smith en Paul Brown vandaan komen. En wat doe je dan? Drinken? Jointjes roken? En als dat begint te vervelen? Juist, dan ga je met een paar vrienden muziek maken. Dat is in dit geval helemaal niet slecht uitgevallen.
'Bad Day' kan mijn dag niet helemaal goed maken. 'Stupid Ones' lijkt echter op mijn lijf geschreven. En als de slide-guitaar uitbarst in 'Change My Mind' zijn mijn gedachten over de The Blueskins voorgoed veranderd. Een band die de erfenis van Led Zeppelin, The Buzzcocks en Bob Marley wil combineren, kan niet goed zijn zo dacht ik. Helemaal niet als het gaat om broekies van begin twintig.
Maar deze Engelse "broekies" blazen de luisteraar wel van zijn sloffen met een album vol lieflijk rauwe bluesrock. Een cd ook waar de jaren '60-invloeden vanaf spatten, zoals op het bijna Beatlesque 'Ellie Meadows'. In 'Go' hoor je weer de swing van psychobilly opzwellen. En in 'Girl' houden ze net als Boris van Idols "the soul alive". Dit alles wordt gebracht met een energie die je van een stel vroege twintigers kunt verwachten.
Toegegeven, er kan heel wat verbeterd worden. Door de veelheid aan stijlen klinkt Word of Mouth niet als een geheel. Bovendien brengen The Blueskins niets nieuws, hooguit iets ouds in een nieuw jasje. Toch ben je vanaf de eerste minuut dat deze plaat in je speler zit, benieuwd hoe deze gasten live klinken. Tijdens het luisteren naar afsluiter 'Magpie Blues' droom je al over die rokerige, hete bluesclub waar je ze gaat zien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-blueskins/word-of-mouth/6066/
Meer The Blueskins op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blueskins
Deel dit artikel: