Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Die 'geen bassist'-trend begint nou wel een beetje ridicule trekjes te krijgen. The Blackfire Revelation beweert op zijn website trots "Flying in Missing Man Formation Since 2003 in Honor of Cliff Burton" en komt vervolgens op de proppen met een partij sludgy stonerpunk die zwaar op baslijnen leunt. Gedeeltelijk zijn die ingespeeld door zanger/gitarist John Fields, maar op de Blue Cheer-cover 'Second Time Around' voert voormalig White Zombie-bassiste Sean Yseult het bewind over de vier dikke snaren.
Maar we vergeven Fields en zijn drummer Hank Haney dit leugentje, omdat ze op deze debuut-EP met zo'n ongelooflijk heerlijk ranzige partij garagehardrock komen aanzetten. Zij die de huidige experimentele fratsen van The Melvins niet trekken en terugverlangen naar de dagen van Houdini, zij die graag eens zouden weten hoe een Troggs-cover door Unsane zou klinken, zij die ervan houden om met de versterker op elf en het verstand op nul te luisteren naar gesyncopeerde riffs van zeven op de schaal van Richter: allemaal rennen ze naar de winkel en schaffen daar onvervaard Gold and Guns on 51 aan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-blackfire-revelation/gold-and-guns-on-51/10211/
Meer The Blackfire Revelation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-blackfire-revelation
Deel dit artikel: