Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen The Black Dog na het geniale album Spanners (dat was in 1995) uiteenviel, gingen Ed Handley en Andy Turner succesvol verder als Plaid. Ken Downie behield de naam The Black Dog, maar raakte een beetje de weg kwijt, wisselde een paar keer van platenfirma en kon gedurende een hele tijd het werk dat het trio beroemd had gemaakt maar moeilijk evenaren. Die periode lijkt met Silenced achter de rug. In die mate zelfs dat je je afvraagt of er feitelijk wel zoveel verschil is tussen Plaid en The Black Dog. Want de nieuwe plaat is echt een feest van herkenning. Opnieuw kun je genieten van sprookjesachtige melodieën, utopische klanklandschappen en downtempo electroritmes die je helemaal doen wegdromen naar de periode midden jaren negentig, toen deze muziek met Aphex Twin, Reload, Autechre en diezelfde Black Dog helemaal in was. Wel valt op dat Downie vaker dan het Plaid-duo de duisternis invliegt en het kinderlijk naïeve aspect van het vroegere werk meer op de achtergrond houdt, een teken des tijds wellicht. Vernieuwende klanken en concepten ga je hier niet aantreffen. Downie doet gewoon waar hij goed in is: tijdloos vakmanschap afleveren. En dat is al meer dan goed genoeg.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-black-dog/silenced/11573/
Meer The Black Dog op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-black-dog
Deel dit artikel: