Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Leven we niet allemaal in een constante schemerwereld tussen droom en realiteit? We schrikken wakker van de ene ramp, dromen verder en schrikken weer wakker van de andere. De schemerwereld is onze laatste plaats tot bezinning. Diep in een droom of verliefd op een verbeelde realiteit. Muziek die rechtstreeks uit die schemerwereld komt is er tegenwoordig steeds meer. We hebben Animal Collective, Six Organs of Admittance, Paavoharju, Ariel Pink, Gang Gang Dance, Excepter en zo kun je nog wel even doorgaan.
De bevreemdende muziek van The Birds valt precies in die categorie, een samenwerkingsverband tussen voormalig Acid Mothers Temple vocaliste Cotton Casino en gitarist Per Gisle Galaen uit Noorwegen, dat nog het meest lijkt op de mysterieuze avantpop van Paavoharju. Al is The Birds bij tijd en wijlen meer avant dan pop, de overeenkomsten zijn er wel degelijk. De mantra’s van Casino bezitten eenzelfde kinderlijke onschuld, soms even verwijzend naar de psychedelica van Fürsaxa maar meer van nu, dromend over de toekomst in plaats van het verleden. De compacte liedjes maken het meeste indruk. De betoverende semi-operette van ‘Green to Me’, de magistrale droompop van ‘Beethoven’s Women’ en de elektro-akoestische sfeerdrones van ‘In the Name of the River’ maken van de eerste helft van Birds Birds Birds in the World een meeslepend geheel.
Het veel te lange ‘Human Play’ wordt na tien minuten vrij zinloos gesoundscape ineens een ambientpop liedje met speelse synthesizergeluidjes en zachte vocalen van Galaen. Jammer genoeg is die langdradigheid niet goed voor de flow van het album. ‘Donkey’ is even daarvoor al helemaal een vreemde eend in de bijt, een overweldigende aanval van gitaardistortie die als een wervelstorm door de droomwereld van het eerste deel woedt. Ook afsluiter ‘Fireburner’ hanteert die shock and awe methodiek. Hier komen The Birds dicht in de buurt van Cotton Casino’s voormalige club, Acid Mother’s Temple, alhoewel meer krautrock dan psychnoise.
Birds Birds Birds in the World is een tegenstrijdig geheel. De fantoompop van het eerste deel blijft sterk overeind, maar het tweede deel is te rommelig en knoeit met het karakter van dit album. Helemaal wegdromen is niet mogelijk, maar een genietende glimlach is altijd dichtbij.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-birds/birds-birds-birds-in-the-world/11755/
Meer The Birds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-birds
Deel dit artikel: