• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The BellRays | Black Lightning

Feelgoodvibe verzandt net te vaak in clichés.
CD, Fargo/Bertus

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 18 april 2011

"Blues is the teacher. Punk is the preacher", kopt de infosheet die bij de promo-cd hoort. Twee ijkpunten waartussen The Bellrays te plaatsen zijn en op papier een interessante symbiose. Op Black Lightning, alweer de veertiende plaat van deze Californiërs, levert dat tien aanstekelijke songs in popformaat op, waarbij op blues gestoelde rock wordt aangescherpt met punk en overgoten wordt met een flinke toet soul. De crux schuilt er echter in dat de songs te vaak verzanden in clichés.

Daar kan ook die heerlijke uptempo vibe in 'Power to Burn' niets aan veranderen. Zelfs frontvrouw Lisa Kekaula, die met haar warme soulstem en zo'n prachtige door ouderdom verkregen slijtagerandje op de stembanden - denk Aretha Franklin meets Tina Turner - de songs naar een hoger niveau tilt, kan dat niet verhelpen.

Te vaak en te nadrukkelijk komen de muzikale sporen van anderen bovendrijven. Zoals de Temptationsklassieker 'Papa Was a Rolling Stone' in 'Sun Comes Down', waarin nota bene ook de dreigende hammondorgeltjes van Isaac Hayes' legendarische soundtrack 'Theme from Shaft' steeds op de achtergrond opzwellen. Maar ook de puntige solo's van Zen Guerrilla en ritmische gitaarpartijen van Danko Jones in 'Hell on Earth' en 'Everybody Get Up'.

Dat maakt van Black Lightning dus weliswaar een lekkere feelgoodplaat, maar het blijft te hardnekkig knagen dat de songs te weinig eigenheid bezitten en daarmee niet boven het maaiveld uitkomen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-bellrays/black-lightning/21464/
Meer The BellRays op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-bellrays