• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Automatic | Not Accepted Anywhere

Een paar killers, veel fillers.
CD, B-Unique/Universal

Tekst: Herman Roggeveen

Publicatiedatum: 13 december 2006

Emocore dood? Ik dacht het niet. Een paar jaar terug beleefde dit genre een opleving door (vooral buitenlands) succes van Orchid, Jimmy Eat World en The Get Up Kids. Maar zo snel als deze golf opkwam, zo snel ging deze ook weer liggen. Toch is er anno 2006 een kansrijke band die in het genre emocore valt: The Automatic.

Iedereen die in november op London Calling was, heeft kunnen zien hoe levendig er werd gecrowdsurft bij het optreden van The Automatic. De band had er niet veel voor nodig om de grote zaal plat te spelen - al zal dat ook te maken hebben gehad met het feit dat ze pas rond middernacht mochten spelen en het publiek dus al flink was opgewarmd.

Toch blijft het knap, want Not Accepted Anywhere is bepaald niet gevuld met louter killers. De plaat bevat zelfs een flink aantal fillers. Het begint sterk met ‘That’s what She said’, gevolgd door het poppy ‘Raoul’. Maar hierna glijdt The Automatic af.

Neemt niet weg dat ‘Monster’ een erg sterk nummer is, terecht op single uitgekomen. Het nummer bleef zelfs overeind bij een hilarisch optreden bij Top of the Pops, waar je doorgaans niet te veel moet afwijken van de mainstream norm. Ook ‘Keep your Eyes pealed’ en ‘On the Campaign Trail’ blijven hangen, die laatste dankzij het venijnige gitaarspel.

De rest van Not Accepted Anywhere is echter - soms zwaar - onder de maat. Conclusie van het verhaal: The Automatic is veelbelovend, maar heeft wel wat waar te maken op een volgend album.

http://www.kindamuzik.net/recensie/the-automatic/not-accepted-anywhere/14584/
Meer The Automatic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-automatic