Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De zeven jongens uit Indiana die The Ataris vormen gaan al een tijdje mee. Welcome the Night is het vijfde album van de groep. Je zou, gezien de bandnaam, een plaat vol electro verwachten, met een boel bliepjes die verwijzen naar de spelcomputer die vandaag floreert in al zijn ‘retroheid’.
Die logica gaat helaas niet op. De plaat is in niets zo vernieuwend als de Atari 2600 in zijn tijd. Net als op het vorige album, So Long, Astoria, staan ook op Welcome the Night nummers in het verlengde van een rockgroep als Foo Fighters. Wat muziek betreft dan, want qua zang en tekst gaat de vergelijking niet op.
Welcome the Night begint zwaar en hard rockend met het nummer ‘Not Capable of Love’. Onder de heftige bas en drums verwacht je vervolgens een grommend, schreeuwend stemgeluid à la Dave Grohl. Frontman Kris Roe kiest echter voor een andere Dave, en vangt aan met Gahan-achtige vocalen. En hiermee komt meteen het belangrijkste minpunt van The Ataris naar voren.
Want Roes zang blijft een probleem; deze is te gay en over-the-top om met de harde en punky rock van de overige bandleden gecombineerd te worden. Het resulteert in een hoop aanstellerij, in liedjes over stukgelopen relaties. Waarbij de teksten van de Foo Fighters nog een stuk prikkelender en origineler zijn. Halverwege lijkt er nog wel wat door de kwaliteitsbeugel te kunnen: ‘Connections Are More Dangerous’ begint vlot met hoekige Strokes-gitaren waar Roe goed in mee gaat, maar neigt in de refreinen weer te zeer naar pathetiek.
Welcome the Night mag dan al de vijfde zijn van The Ataris, menig luisteraar zal na al deze standaardrock geneigd zijn de band met de titel van het twaalfde nummer te confronteren: ‘Begin Again from the Beginning’.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-ataris/welcome-the-night/14909/
Meer The Ataris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-ataris
Deel dit artikel: