Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms is een band eigenlijk té fout om nog leuk te zijn. The All-American Rejects is hier een geweldig voorbeeld van. Deze rockband uit Amerika is overgoten met gladde pop, kinderlijke teksten en irritant aanstekelijke deuntjes. En dan toch nog een briljante combinatie maken van die drie aspecten, dat is een grote kunst.
When the World Comes Down is een eerder pretentieuze titel voor een album met een Good Charlottegehalte van honderd procent. Dat laatste komt uiteraard door de nieuwe producer, Eric Valentine, die onder andere met laatstgenoemden en Smash Mouth heeft samengewerkt. De sound kan omschreven worden als powerpop; een genre waar ook Weezer, Razorlight en Fountains of Wayne onder vallen. Alleen is de doelgroep van The All-American Rejects iets jonger en vrouwelijker. Geen probleem natuurlijk.
Je kan, zonder dollen, zeggen dat het een dijk van een album is. Je hoort de kitsch natuurlijk al van tien kilometer aankomen, maar de nummers zijn stuk voor stuk potentiële hitjes. Zo begint de eerste single 'Gives You Hell' met een intro die van Busted's 'Year 3000' geleend lijkt. Ook de ietwat hoge stem van zanger en bassist Tyson Ritter, en een stukje a capella met een mannenkoor, garanderen hitpotentieel.
Dat weerhoudt natuurlijk niet de kwaliteit en het vakmanschap. Zo klinkt het viertal bij 'Mona Lisa' bijna als The Goo Goo Dolls en 'Falling Apart' lijkt enorm veel op hitmachine Good Charlotte of Simple Plan; bands waar je best mee vergeleken mag worden. Dat maakt When the World Comes Down tot een album van goede en gladde popkwaliteit dat geboekstaafd mag worden als een hitschijfje dat erg fijn wegluistert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-all-american-rejects/when-the-world-comes-down/18317/
Meer The All-American Rejects op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-all-american-rejects
Deel dit artikel: