Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Remixplaten. U weet wat wij ervan vinden: meestal net genoeg goeie mixes om een vette 12-inch mee te vullen en als dusdanig vaak overbodig. In het geval van Terry Callier is er nog een bijkomend probleem. De man heeft zo'n unieke stem dat men als producer al snel in het verkeerde vaarwater terechtkomt. De remixen van Findlay & Lee, Funky Lowlives en Hopper verkeren in dat geval. De muziek is niet echt slecht maar staat drie keer volledig haaks op Calliers aparte stemgeluid. Dan zijn er de overbodige remixen. We hebben het over de aciede d&b-hiphop van Block 16 (met, oh gruwel, een gefilterde Callier) of de kabbelende lounge van Fug City. Dan krijg je nog drie door contrabas ondersteunde spoken word-stukjes voorgeschoteld die handig zijn voor DJ's maar waar de rest van de wereld hoegenaamd geen boodschap aan heeft. Dan pas komen we bij de "goede" remixes. De 4Hero-remix zou een klassieker moeten zijn (wij menen ons in ieder geval te herinneren dat er indertijd veel stennis over gemaakt werd) maar verwijst zo onbeschaamd naar de Carl Craig van 'At Les' dat wij er een beetje ongemakkelijk van werden. Dat de productie buitenaards mooi is verandert daar spijtig genoeg weinig aan. Blijven na de eerste schiftingen over: Zero 7, die het origineel onderdompelen in statige Gainsbourg-meets-John Barry-strijkers, en Mitchell & Dewbury die een oosters klanktapijt weven over een dubby light-versie van de donkere Massive Attack. Twee goeie remixes op 11 tracks: dat mogen wij met recht en reden een serieuze tegenvaller noemen. Wij vinden dat een grootheid als Terry Callier veel beter verdient.
http://www.kindamuzik.net/recensie/terry-callier/total-recall/4579/
Meer Terry Callier op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/terry-callier
Deel dit artikel: