http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terre Thaemlitz | Lovebomb
Een ode aan de liefde.
CD, Mille Plateaux/Lowlands
Tekst: Bas Ickenroth
Publicatiedatum: 13 maart 2003
Terre Thaemlitz, Amerikaans beroepsweirdo pur sang, strikes again. Lovebomb is zijn ode aan de liefde. Maar dan wel de liefde tussen onoverbrugbare afstanden en eeuwigdurende verschillen. Sinds jaar en dag staat Thaemlitz bekend als electronica artiest die vaak voor de moeilijke, ontoegankelijke weg kiest, en dat is op zijn nieuweling niet anders.
Hoewel, er zijn momenten dat hij je toch met lokkende geluiden voor zich probeert te winnen. Zo bestaat openingsnummer 'Welcome (Time has left us)' uit een pianoballad met vrouwenstem die meestentijds zo ernstig digitaal is verminkt dat herkenning vrijwel onmogelijk wordt. Het zijn echter de momenten dat de vervorming wegvalt dat er plots alleen maar toegankelijkheid overblijft, die in deze context dan weer zeer vervreemdend is. Zo ook bij nummer twee 'Between Empathy and Sympathy is Time (Apartheid)', waar een oude ANC toespraak zodanig is bewerkt dat hij precies past op de alweer vervormde akkoorden van softsoul-klassieker 'Loving You'. Bizar.
Daarna komt de avantgardist weer in voorspelbaarder vaarwater, wat in deze stijl zoveel wil zeggen als ontoegankelijke ambient, fieldrecordings, bijna-stilte, noise, ruis en knetters, en zelfs af en toe een verdwaalde beat die vervolgens niet langer dan een seconde of vijf aanhoudt. Andere keren lijkt het wel een radio waar elke tien seconden wordt geswitched tussen allerhande Sky Radio kanalen. Het alles overkoepelende thema - de liefde - is niet altijd even goed te herkennen als in het boekje wordt beschreven. Liefde voor vrijheid, sex, vaderland, religie, politiek, alles komt ter sprake in de tekst, waarvan flarden plots kunnen opduiken op het schijfje zelf. We worden en passant gewaarschuwd voor de gevaren van nationalisme, iets dat in Thaemlitz' thuisland op het moment zo overduidelijk tiert. Thaemlitz voelt zich er niet meer in thuis, en laat dat middels collage-achtige stukken duidelijk merken, zoals in 'Ai No Bakudan' waar uit de ene speaker een typisch Amerikaans amusementsliedje uit de veertiger jaren klinkt, en uit de rechter een scheldende, totaal uitflippende vrouw.
Het is dat gigantische verschil, die totale onoverbrugbaarheid dat Terre Thaemlitz muzikaal heeft proberen te verwoorden, en dat is wonderwel gelukt. Een schier onmogelijke taak voor velen, een orenschijnlijk makkie voor Thaemlitz. Lovebomb is echter geenszins gemakzuchtig, maar is doordacht, soms bijzonder mooi, en altijd fascinerend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/terre-thaemlitz/lovebomb/2669/
Meer Terre Thaemlitz op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/terre-thaemlitz
Deel dit artikel: