http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Tennis | Cape Dory

Meer sjalala's dan bij Sieneke.
CD, Fat Possum/Epitaph

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 14 februari 2011

Hoe kun je niet benieuwd zijn naar dit album? De cover is namelijk echt zo gruwelijk lelijk dat hij weer mooi is. Het debuut van Tennis, een nieuwe naam op het label Fat Possum, was er gewoon opeens. En aangezien je ook al de rockgroep Hockey hebt, is Tennis geen gekke naam meer in de muziekindustrie. Zelfs Buddy Holly had zijn eigen sportnaamband - alleen dan in meervoud. The Crickets.

Bereid je vast voor: op Cape Dory komen meer sjalala's voor dan op het laatste album van Sieneke. Waarschijnlijk ben je niet zo gek op laatstgenoemde, maar des te meer op zorgeloze tweepopbandjes met leuke dames als frontvrouw. Hoe jaren zestig wil je het hebben? De plaat staat vol met lofi-liedjes over middelbareschoolliefdes, kauwgomballenpret en een met palmbomen gevulde wijk in Miami. En toch krijg je het er niet zo warm van als Tennis graag zou willen.

Na één luisterbeurt weet je precies welke nummers eruit springen. En dat zijn er maar een paar. Na 'Long Boat Pass', 'Cape Dory' en 'Marathon' houdt het snel op. Niet dat Tennis een slechte plaat heeft gemaakt, maar het wordt zo snel saai. Dat komt vooral doordat elk nummer - mede door de lofi - ongeveer hetzelfde geluid heeft en de zang van Alaina Moore weinig variatie kent. Maar voor liefhebbers van Best Coast, Magic Kids en The Drums voorziet Tennis heus wel in een paar liedjes voor in de favorietenlijst.