Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Best knap van Tenfold Loadstar: donkere, melancholische nummers verpakken op een manier dat het luchtige en dromerige popsongs worden. Misschien dat producer Olaf Opal daar een belangrijke rol in speelde, maar aangezien de Duitse band dit op hun eerste album ook al probeerde lijkt het gewoon hun stijl te zijn. En ten opzichte van het titelloze debuut uit 2001 zijn ze flink vooruit gegaan. Knap gebruikmakend van elektronische elementen geven ze Mellow Garden een speelse sfeer, en blijkt de kalmerende stem van Caro Garske het bindmiddel te zijn.
Het trio uit Hamburg imponeert vanaf het begin met pop zoals die anno 2004 zou moeten klinken. Prettige melodieën badend in een sound die je of door de kamer doet springen of laat relaxen in het groene gras. "Shook me up in the stars again my friend", zingt Garkse op het hoogtepunt 'Willams' en zo is het maar net. Hierna brengen ze het er helaas iets minder goed van af. 'Berlin' is een slappe terugkeer naar de (punky) new wave uit de jaren '80 en dan schakelt de band over naar de laagste versnelling. Ze begeven zich in de spooky folksferen maar vergeten dan hun elektronica-inventiviteit (goed) te gebruiken, waardoor het vervalt in saaiheid.
Zo moddert Tenfold Loadstar zich een beetje naar het einde toe met hier en daar een opleving ('Birdy' en 'Never Know'), zodat de balans toch nog in hun voordeel uitvalt. Maar dat voordeel hadden ze stiekem al gekregen dankzij de prachtige Neil Young-cover/-tribute 'New Young' waarin zij 's mans 'Hey Hey, My My' bewerken. Was het een EP bestaande uit de eerste vijf nummers geweest dan kreeg het evenzoveel sterren opgeknoopt, nu blijft het bij een waardevolle aanschaf voor liefhebbers van Air, Soulwax en Azure Ray.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tenfold-loadstar/mellow-garden/5194/
Meer Tenfold Loadstar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tenfold-loadstar
Deel dit artikel: