• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Temporary Vision | On DVD

Aardse saxofoon converseert met verschimmelde filmpjes.
DVD, TryTone/Clavicenter/Challenge

Tekst: Remco Takken

Publicatiedatum: 17 juni 2004

De tijdelijkheid van het medium film, ik kan me nog precies herinneren wanneer ik er voor het eerst mee werd geconfronteerd. Het was op TV, ergens in de jaren tachtig. Achter wild vlammende beeldruis was vaag iets te zien van Charlie Chaplin. Het zag er wel artistiek uit, duidelijk was echter wel dat Chaplin dit niet zelf zo voor ogen had tijdens het regisseren van de scenes.
Presentator Cherry Duyns vertelde in deze tv-documentaire, want dat was het, op droeve toon over de kilometers film die verloren waren gegaan van de voororlogse slapstickheld. Vernietigd, verbrand, verkeerd gearchiveerd, om nog maar te zwijgen van de houdbaarheid van de film an sich, het chemisch geprepareerde celluloid.

De Nederlandse filmer Fred Pelon maakt er zijn stijl van op de DVD Temporary Visions. Pelons beelden van een antieke stoomtrein lijken nog net op tijd te zijn gered van het filmkerkhof. Schijn bedriegt: dit materiaal is juist expres mishandeld, soms zelfs door er schimmels op los te laten. Gedigitaliseerd en gemonteerd voor in de huiskamer zal het materiaal niet nóg verder aftakelen.

Soms is er even helemaal geen beeld. Dat heeft een andere reden. Pelon vertoont zijn experimentele montages met de muziek van drie jazzmuzikanten. En die mensen spelen ook niet constant met z'n allen tegelijk. Film, saxofoon, piano en drums zijn doorlopend in een muzikale conversatie, maar zingen niet constant allemaal in koor.
De bedenker, saxofoniste en producer Esmée Olthuis, heeft improvisatie hoog in het vaandel staan. Daarom is het zo aardig om te constateren dat Olthuis' saxofoonspel steviger, aardser en bluesier is dan we van haar gewend zijn. Geen breekbare atonaliteit hier, of oerkreten van Saturnus, maar gewoon lekker dóórspelen op die sax. Pianist Albert van Veenendaal weet daar wel raad mee. Enerzijds volgt hij de puls van Pelons associatieve filmbeelden, tegelijkertijd geeft hij body aan de groovy licks van Olthuis.

Voeg daar aan toe dat slagwerker Hans Hasebos is opgenomen als een vette rockdrummer, dankzij technicus Chris Weeda. Het resultaat is helder, compact en energiek. En na veertig minuten is het alweer afgelopen. Dat lijkt misschien kort. Maar ga eens na, van hoeveel DVD's kun je zeggen dat je ze regelmatig nóg een keer opzet?

http://www.kindamuzik.net/recensie/temporary-vision/on-dvd/6328/
Meer Temporary Vision op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/temporary-vision