Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De prachtige opener ‘1985’ belooft veel goeds van het Italiaanse Tellaro. Huilende strijkers over knisperende beats en een stem die net genoeg Italiaans in zich heeft om als gepassioneerd te bestempeld te worden (bij de Italiaanse taal is dat een onbetwistbaar voordeel, in tegenstelling tot bij het Nederlands).
Helaas is ‘1985’ ook gelijk het hoogtepunt, alle nummers die erna komen vallen een beetje in het niet bij de ultieme melancholie van de opener. ‘When I Died Alone’ vervalt in een nogal zouteloze middenweg tussen sentimentele gitaar- en electropop. Op hun beste momenten (‘I Miss Me’, ‘Kamer Te Hur’, ‘Urge In a Funeral’) lijken ze nog het meest op een zonnige versie van de Tindersticks, niet in de laatste plaats door Francesco’s mooie, diepe stem.
Herfstbruine huiskamerpop met een goede dosis melancholie, dat is zeker niet verkeerd rond deze tijd van het jaar, maar met alleen Setback On the Right Track komen we de winter niet door. Daar hebben we toch iets zwaarder geschut voor nodig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tellaro/setback-on-the-right-track/11142/
Meer Tellaro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tellaro
Deel dit artikel: