Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Telepathe heeft de twilight zone ontdekt. Net als mede-Brooklynites en soortgenoten Gang Gang Dance en Excepter nestelt het duo zich op deze debuut ep in het schemergebied tussen krautrock en een kosmische variant van no wave. Diepe, tribale grooves, benevelde vocalen en veel dubby effecten afkomstig van versleten delay-pedalen.
Het duo trekt in opener ‘Pet Communicator’ zonder aarzeling een dikke muur van percussie en melodische drones op die zich als een dichte mist over de rest van Farewell Forest uitspreidt. Zware percussie vormt de moerassige basis voor ‘Blind Mouths’ waar hevig bewerkte vocalen doorheen kronkelen, op zoek naar het daglicht dat aan de oppervlakte lonkt. ‘Envoy’ lijkt op Pygmalionstijl Slowdive met een obsessie voor Can en op het afsluitende ‘The March’ komt het duo dicht in de buurt van de trippy tribal van Gang Gang Dance, met bijbehorende post-Björk vocalen.
Dan is het ook afgelopen en dat is bijzonder spijtig, de duistere krachten van Telepathe vragen om een compleet album. Het is te hopen dat ze daar niet te lang mee wachten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/telepathe/farewell-forest/12293/
Meer Telepathe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/telepathe
Deel dit artikel: