Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bhutan. Een klein, boeddhistisch koninkrijk in de Himalaya, ingeklemd tussen China en Tibet. In 2000 verruilt Tashi Dorji het land voor Asheville, North Carolina. In de Verenigde Staten ontmoet de man Ben Chasny (Six Organs of Admittance), die de gitaarimprovisaties van Dorji aan een publiek helpt. Ziedaar Appa (vader): dertien miniatuurtjes op een schijf van iets meer dan een half uur.
Dorji schreeuwt niet. Niet vocaal en ook niet met zijn akoestische gitaar. Hij bouwt iedere miniatuur heel voorzichtig en bedachtzaam op uit kleine fragmenten, knarsende snaren en bijna-patronen. Een struintocht op de gitaarhals. Noten volgen elkaar in hoog tempo op, snaren knarsen en wringen. En halve echo’s van klankschalen, zoals op het desoriënterende 'Trembles'. Een blik op de achterkant van Appa biedt gelukkig wat houvast. Lichte houvast.
Aanwijzingen van een uitgestrektheid: lucht, vloed, vlucht, tijd. En natuurlijk het eindeloze zand op de plaathoes zelf. Een plaats om in rond te dolen. Alleen. Stapvoets en bedachtzaam. Het spoor achter verdwijnt, waait weg, en de horizon in het vooruit schuift voortdurend op. Dan een buiging, gevolgd door een enorme witruimte. Of een nieuwe zandvlakte.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tashi-dorji/appa/26481/
Meer Tashi Dorji op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tashi-dorji
Deel dit artikel: