Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om Tara Angell bij het publiek te introduceren gebruikt haar platenmaatschappij de naam van Joseph Arthur als lokkertje. Hij produceerde Come Down namelijk. Maar ja, wie kent Arthur hier nu eigenlijk? Hij wordt in deze regio genegeerd alsof we weer met de zoveelste huilebalk met gitaar te maken hebben. Niet wetende dat Arthur een der grootste singer-songwriters van de laatste jaren is. Dus als het aan mij lag zou ik hier liever nog verder uitweiden over de beste man, maar dat zou niet eerlijk zijn tegenover Angell. Zij verdient namelijk ook wel enige aandacht, want haar debuut klinkt zeker niet verkeerd.
Het lijkt wel alsof Wrecking Ball van Emmylou Harris tien jaar na dato een update krijgt. Niet alleen de zwart-witte hoes, maar ook de rustige nummers en mysterieuze sfeer doen daaraan denken. Angell neemt de tijd voor haar eigen composities en verleidt de luisteraar met een loepzuivere en warme stem. Het album is van een consistent hoge kwaliteit en het lage tempo wekt nergens verveling op. De donkere tonen die een hoofdrol vervullen zijn daarvoor te intrigerend en de zanglijnen te meeslepend. Kortom, Come Down laat een nieuw talent horen dat de New Yorkse koffiehuizen ontgroeid is, en hopelijk hier op een warmer onthaal mag rekenen dan haar producer tot nu heeft gehad.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tara-angell/come-down/8713/
Meer Tara Angell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tara-angell
Deel dit artikel: