http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tammar | Visits
Meeslepende trancewave.
CD, Suicide Squeeze/Konkurrent
Tekst: André Rozendaal
Publicatiedatum: 29 oktober 2011
Het stadje Bloomington in de staat Indiana telt nog geen zeventigduizend inwoners. Saai is het niet, want iets meer dan de helft studeert daar aan de Indiana University. Het is een progressieve stad, met een levendige muziekscene. De Jacobs School of Music is een van de beste van de wereld. Een prima omgeving om het muzikale experiment op te zoeken. Een vijftal dat zich Tammar noemt, voelde zich hier ruim een half decennium goed bij.
Totdat zo'n twee jaar geleden het roer omgaat richting een meer popgerichte aanpak. Geen blije eikelsmuziek maar, zoals ze het zelf raak omschrijven, een zoektocht naar de paranoia van Joy Division, de malaise van The Velvet Underground en de misantropie van The Fall. Op hun meeslepende debuutplaat Visits komt het allemaal samen. Maar er valt nog veel meer te genieten, en het speelt een net zo belangrijke rol. Zoals, naast de krautrock van Neu!, gothische analoge keyboarddrones en shoegaze.
De zeven songs klokken tussen de vier en bijna negen minuten. De oplettende luisteraar weet dan al welke kant het opgaat. Juist, die van gelaagd opgebouwde nummers die je met repetitieve gitaar- en keyboardpatronen in een trance brengen. Soms rakend aan de zweefmeesters uit Nieuw-Zeeland, Bailter Space. Zanger Dave Walter doet niet aan refreinen. Hij stelt zijn repetitieve mompeltonen in dienst van het scheppen van een donkere en soms grimmige sfeer. Op momenten ontlaadt hij de zorgvuldig opgebouwde spanning met emotionele, maar melodieuze uithalen die de armhaartjes recht overeind doen staan.
Alle nummers lijken uit de hand gelopen jams, waarbij het ene instrument in eerste instantie het andere wil verdringen. Zo vol en zwaar aangezet klinkt het. Toch weten ze verdomd goed waar ze mee bezig zijn in hun kaleidoscopische klankpatronen. Tammar draait de duimschroeven langzaam aan met vinnige gitaarduels die verstrengeld zitten in trefzekere drums en broeierige keyboardlagen. Nergens worden deze schroeven te strak, maar die latente spanning maakt de plaat juist zo fascinerend. Wie wel eens wil horen hoe een enerverende trip van psychedelica – via duistere tussenstations – naar postrock verloopt, legt zijn oor te luisteren bij Tammars Visits. Succes gegarandeerd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tammar/visits/22203/
Meer Tammar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tammar
Deel dit artikel: