• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tamaryn | The Waves

Enerverende luistertrip.
CD, Mexican Summer

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 28 december 2010

Rex John Shelverton en Tamaryn hangen allebei een paar jaar rond in de muziekscene van New York, voordat ze elkaar omstreeks het jaar 2000 ontmoeten. Een paar jaar later beginnen ze met muziek maken. De eerste ep's laten een traditioneel gothicgeluid horen. Op The Waves is het nog steeds geen vrolijke boel. Toch zijn de muzikale oogkleppen afgegaan: ze putten ook uit andere zwartomrande genres als shoegaze, dreampop en new wave. Resulterend in een ijzersterke plaat.

Vanaf de eerste tonen bevind je je in Shelvertons aangenaam warme stoombad van gruizige en galmende gitaargeluiden, machinale ritmes uit strakgespannen bassnaren en minimalistische drums naar beste Velvet Undergroundvoorbeeld. Uit mistflarden doemt de lichthese zang van Tamaryn op. Rusteloos, erotiserend, dromerig of prekend. De vergelijking met die andere vleermuizin met een prachtplaat in de achterzak, Zola Jesus, gaat op.

Tamaryn is in het dagelijks leven secretaresse van een psychiater. Een deel van de teksten gaat over de dingen die ze daar meemaakt. Maar ook impressionistische teksten over de zomerse melancholie die bijvoorbeeld een halfduister strand oproept, krijgen ruim baan. Daarin klinken ze als een overstuurde Beach House; psychedelisch, louterend en sterk beeldend.

Uiteraard zijn de bekende shoegaze en wave-ankerpunten duidelijk hoorbaar: My Bloody Valentine, Cocteau Twins, Lush, Siouxsie, Joy Division en The Cure. Toch maakt het duo uit San Francisco geen knip- en plakwerkmuziek. Daar zorgt het tegen lofi aan hangende geluid wel voor. Tamaryn klinkt daardoor gruizig, mysterieus en soms zelfs rauw als jarenzestigpsychedelica.

De grote afwisseling ertussen, die bij sommige hedendaagse schoenenstaarders nog wel eens achterwege blijft, maakt dat de sterke composities van The Waves van begin tot eind boeiend blijven. Ze kunnen ijl en hypnotiserend uit de hoek komen ('Sandstone'), spacey maar wel binnen de poplijnen ('Dawning') of met noise gepaard gaand ('Love Fade').

De overweldigende muziek van Tamaryn komt het best tot zijn recht met het volume op tien of met een koptelefoon op. Dan komen als vanzelf de structuren naar boven. Ga maar eens goed zitten voor een enerverende luistertrip.

http://www.kindamuzik.net/recensie/tamaryn/the-waves/21083/
Meer Tamaryn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tamaryn