Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Zweedse Switchblade hakt er flink in. Ze brengen donkere, monotone, zo goed als instrumentale nummers. Zes titelloze nummers, gebaseerd op zo min mogelijk akkoorden zo lijkt het wel. Gemaakt om te beluisteren met de gordijnen dicht, het licht uit en eventueel wat hallucinerende middelen. De wereld om je heen bestaat opeens niet meer. Je wordt gehypnotiseerd door de steeds weer repeterende riffs, de plotsklapse explosies tussendoor en de bonkende drums. Voor variatie moet je niet bij ze aankloppen, in eerste instantie lijkt het zelfs alsof ze steeds hetzelfde spelen. Maar de band is juist ijzersterk in herhalingen, waardoor de spanning wordt opgebouwd. En heel af en toe hoor je in de verte zanger/bassist Anders Steen schreeuwen. Wat hij schreeuwt is niet te verstaan, maar erg gelukkig voelt hij zich waarschijnlijk niet. Soms hoop je op wat meer variatie. Niet steeds weer datzelfde akkoordje. Een uit de bocht vliegende solo in plaats van alleen maar die rondzoemende riffs. Maar eigenlijk heeft Switchblade dat helemaal niet nodig. Want ook zonder die variatie lukt het ze om de aandacht van de luisteraar vast te houden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/switchblade/s-t-4353/4353/
Meer Switchblade op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/switchblade
Deel dit artikel: