Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl Svarte Greiners in 2006 uitgebrachte Knive nog berusting met een donkere inslag bood, is Kappe zijn klankweerspiegeling van het einde van de wereld. Een plaat die je binnen enkele seconden reeds alle hoeken van de kamer heeft laten zien en daarna nog drie kwartier doorraast met onophoudelijke naargeestigheid. Enig spoor van een positieve toon is nergens te bekennen. Dit is een lawine van macaber geschuur dat van geen ophouden weet.
Zoals sommige albums de kwaliteit hebben om een veeldimensionaal geluid te scheppen, en matige albums juist wat eendimensionaal kunnen klinken, zo is Kappe volkomen dimensieloos. Het is een samenspel tussen spaarzame stilte en nare, emotieloze zweefklanken, waaraan je geen vorm of plaats in de ruimte kunt toekennen. Vrolijkheid is niet enkel afwezig, Kappe toont zelfs een geluidswereld waarin het begrip gemoedstoestand op zichzelf helemaal geen betekenis meer heeft. Een oneindig groot bos waarin alle bomen zwart zijn, en waar amper licht invalt. Slechts tegen het eind tekent zich enige structuur af, als zich in het toepasselijk getitelde 'Last Light' een lichtelijk ophelderende drone aandient. Een klein stukje houvast in een verder reddeloze ambiance, dat je als een touw het album uitsleept, waarna de totale stilte al even bevreemdend is.
Kappe is een boeiende ervaring omdat het, anders dan sommige platen die zo extreem duister proberen te zijn, geen trucje lijkt uit te halen. Het is geen dramatiek, omdat elke vorm van emotie uitblijft. Het is ook niet afstandelijk, omdat je gaandeweg lamgeslagen wordt door de bulk van geluid. Het is een geweldig intense, maar zwaar verteerbare en meedogenloze nachtmerrie.
http://www.kindamuzik.net/recensie/svarte-greiner/kappe/18170/
Meer Svarte Greiner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/svarte-greiner
Deel dit artikel: