http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Susanne Brokesch | Emerald Stars
Een Lynchiaans klankenlandschap.
CD, Chicks On Speed/Konkurrent
Tekst: Thijs Menting
Publicatiedatum: 28 december 2005
Emerald Stars is een dromerig klankenlandschap waarin elk geluid wordt omringd door een laagje galm. Je kunt er uren in dwalen. Alsof je ontwaakt uit een droom die op dat moment even bizar als geloofwaardig lijkt. Slaapdronken meander je tussen droom en alledag. Zodra je het probeert te vatten is het weg, dus je laat logica en realiteitszin achter en gaat mee met de illusie. Het heeft vele lagen, uitgevoerd in bonte kleuren en grof reliëf, die in elkaar schuiven, versmelten en scheiden op een manier die je niet kunt afbeelden. Dat is het mooie van muziek, dat het groter is dan elke afbeelding.
Net als Twine speelt Susanne Brokesch – de architect van dit landschap – met die surreële kwaliteit van muziek. Temidden van dat gonzende klankenspel, waar geluiden aanwaaien en verwaaien, is het lastig om je plaats te bepalen. Het beweegt voortdurend, in een richting die je niet kunt voorzien. Onder het oppervlak sluimeren dreigende geluiden die worden toegedekt met sprankelende pianoaanslagen. Zo creëert ze een Lynchiaanse sfeer waarin niets is wat het lijkt.
In een zeldzaam interview met The Wire vertelde Brokesch onlangs dat ze de voorkeur geeft aan een paar simpele instrumenten in haar woonkamer boven een grote hightech studio. Als een klein kind tussen de blokken knutselt ze met haar muziekspeeltjes, zodat een intiem geluid ontstaat dat het grillige patroon van de vrouwelijke impuls volgt zonder grof te worden. Zelfs haar Mego-achtige geluidsmutaties op ‘The Missing Records’ blijven beschaafd. Een vrouwenhand, bij voorkeur van Colleen of Julien Neto, is immers zacht en subtiel. Haar stem is ook zacht als die van AGF. Alleen op ‘Heroes (History Mix)’ schreeuwt ze, naar goed voorbeeld van haar labelbazinnen Chicks On Speed, met een overstuurde stem over plompende beats en bombastische gitaren.
De levendige melodieën uit liederen van de Oostenrijkse componist Hugo Wolf (1860–1903) vormen de basis voor de vijf volgende nummers, die je kunt herkennen aan hun Duitse titels. Ingetogen speelt Brokesch met de romantische stukken die zijn uitgevoerd door strijkers en piano. Net als op Marsen Jules’ Lazy Sunday Funerals drijft er af en toe een akoestisch gespeelde melodie naar boven om vervolgens te verdwijnen onder dikke lagen van elektronisch effect en een enkele lome beat. Pas als Brokesch in alle eenvoud met een enkele toon aan de slag gaat is ze op haar best. Dan is dit album precies wat de titel in vertaling oplevert. Juist, een smaragd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/susanne-brokesch/emerald-stars/11600/
Meer Susanne Brokesch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/susanne-brokesch
Deel dit artikel: