Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het dorp dat ons al Karin Bloemen en Gerard Joling gaf, schenkt ons nu Susan’s Garden. Hoewel ze het ook niet bepaald van hun verfijndheid moeten hebben, zitten deze Schagenaars wel duidelijk in een andere muzikale hoek. Susan’s Garden doet in surf, rock-'n-roll, blues- en hardrock.
Dat gaat ze niet onaardig af. De nummers op Aiming to Please zijn pakkend genoeg en de inzet van rauwe saxofoons, swingende orgels en verleidelijke vrouwelijke achtergrondzang zorgt voor het nodige cachet. Geestverwant en streekgenoot Theo de Jong van The Shavers zorgde voor de ruige, maar heldere productie.
Toch bereikt Susan’s Garden met Aiming to Please niet helemaal het doel dat gesteld wordt in de albumtitel. Een deel van het probleem is de zang van Sander den Das. Die is schreeuwerig op de irritante manier van een dronken voetbalsupporter, waar het streven Little Richard of Howlin’ Pelle van The Hives lijkt.
Verder heeft Susan’s Garden nog niet echt controle over de stijlen die de band wil spelen. Het surfnummer klinkt als een archetypisch surfnummer, het garagerocknummer-met-orgeltje als een archetypisch garagerocknummer-met-orgeltje, enzovoort. Terwijl alle nummers moeten klinken als archetypische Susan’s Garden-nummers.
Anders gezegd: de band speelt nu verschillende stijlen, in plaats van verschillende stijlen te incorporeren in het eigen geluid. In dat geval zou de plaat meer een eenheid zijn geworden. Aiming to Please is nu weinig meer dan een goed uitgevoerde set stijloefeningen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/susan-s-garden/aiming-to-please/12325/
Meer Susan's Garden op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/susan-s-garden
Deel dit artikel: