• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Supergrass | Diamond Hoo Ha

Vertrouwd Britpopgevoel is net niet genoeg.
CD, Parlophone/EMI

Tekst: Meike Kleemans

Publicatiedatum: 12 april 2008

Terwijl in de jaren negentig Blur en Oasis vechten om de titel van Britpopkoning, speelt Supergrass gewoon lekker door zonder zich iets aan te trekken van de strijd. Terwijl eerstgenoemde bands tegenwoordig nauwelijks enige vorm van bestaansrecht hebben is Supergrass eigenlijk nooit echt weggeweest van het Britse muziekfront.

De band uit Oxford brengt netjes elke paar jaar een plaat uit en treedt regelmatig op. Oké, een noemenswaardige hit hebben ze in tijden niet meer gehad en op MTV zie je ze niet, maar ze zijn de afgelopen dertien jaar toch een constante factor in de Britse muziek geweest.

Na het experimentele en donkere Road To Rouen uit 2005 is er nu Diamond Hoo Ha. De singles 'Diamond Hoo Ha Man' en 'Bad Blood' die het album openen zijn redelijk luchtig, maar bevatten niet veel speciaals en blijven niet hangen.

Ze laten wél het vertrouwde geluid horen van de geoliede eenheid die Supergrass is; de retestrakke drums van Danny Goffey, de lekker pompende bas van Mick Quinn, het orgeltje van Rob Coombes en de uit duizenden herkenbare schreeuwstem van Gaz Coombes.

Luisterend naar de geinige koortjes en de funky orgelbijdrage in de derde track 'Rebel in You' komt dan toch het gevoel van 'He, ze zijn er weer!' Ook 'Rough Knuckles' en 'When I Needed You' lklinken vertrouwd. In 'Return of Inspiration' grijpen de mannen nog verder terug in de tijd; door de aanzwellende koortjes en het uitwaaierende hippierefrein zie je de kleurstofdia's al voor je.

Op het gewraakte moment dat het vertrouwde Britpopgevoel in verveling overgaat, laat de band in 'Whiskey & Green Tea' de gekte aan de oppervlakte komen. Gaz zingt over achternagezeten worden door Chinese draken, terwijl er een scheurende saxofoon en een drumband door het nummer heen razen. Het lang uitgesponnen en mooie slotnummer 'Butterfly' is één van die tijdloze pareltjes die op elke Supergrass-cd wel opduikt.

Supergrass is zo'n bandje waarvan de muziek, zonder vernieuwend te zijn, je nog steeds pakt. En dat is na dertien jaar heel knap. Jammer dat dat op Diamond Hoo Ha niet met alle nummers lukt, waardoor je toch een beetje met een onafgemaakt gevoel blijft zitten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/supergrass/diamond-hoo-ha/16839/
Meer Supergrass op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/supergrass