• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Super Furry Animals | Hey Venus!

Wales' beste band klinkt wat gewoontjes.
CD, Rough Trade/Konkurrent

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Publicatiedatum: 26 augustus 2007

Op album nummer acht lijken de Super Furry Animals hun raarste streken verleerd te hebben. De band (die commercieel nooit uit de schaduw van grote Britse bands als Pulp, Oasis en Blur wist te komen maar een minstens zo goed oeuvre heeft opgebouwd) heeft de sonische experimenten, wereldmuziek-invloeden en geestverruimende trips buiten de studio gehouden.

Titel Hey Venus! doet nog wel vermoeden dat we meegenomen worden op een intergalactische reis, maar nee: de mannen uit Wales kleuren ditmaal netjes binnen de lijnen. En dat is best jammer. Mooie liedjes bij de vleet, dat wel, maar het steekt wat gewoontjes af bij horizonverbredende platen als Radiator (1997), Guerilla (1999) en Rings around the World (2001).

Op een aantal nummers vieren de piepjes, bliepjes en maffe koortjes gelukkig nog steeds hoogtij. Dat lukt het best in het alle kanten opstuiterende 'Neo Consumer' en de witte funk van 'Baby Ate My Eight Ball'. Maar op verscheidene momenten klinkt de band gewoon net iets te braaf voor een band die juist altijd zo knotsgek uit de hoek kon komen. De meer radiovriendelijke sound gaat ze soms goed af, vooral in de met synthesizers en violen besuikerde britpopballad 'Carbon Dating', maar vaker juist helemaal niet, zoals in de wat vlakke single 'Show Your Hands'.

Hey Venus! is voor SFA-begrippen wat tegenvallend en mist de pyschedelica, jeugdige gekte en ongebreidelde experimenteerdrift van eerdere platen. Van een band van het kaliber Super Furry Animals kan én mag je beter verwachten.

http://www.kindamuzik.net/recensie/super-furry-animals/hey-venus/15875/
Meer Super Furry Animals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/super-furry-animals