• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Super Furry Animals | Dark Days / Light Years

Donkere dagen? Niks van te merken.
CD, Rough Trade/Konkurrent

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 01 mei 2009

Ondanks, of misschien dankzij, hun recente uitgebreide reeks nevenprojecten, klinken de furries op hun negende album energieker dan ze in jaren geklonken hebben. Zanger Gruff Rhys bracht samen met Boom Bip, als Neon Neon, het te gekke Stainless Style uit. Alto Due Pugnali e Mezzo, het tweede album van keyboardspeler Cian Ciaráns elektroband Acid Casuals verschijnt ook ongeveer nu. Drummer Dafydd Ieuan speelt dan weer in The Peth, met acteur Rhys Ifans, die volgens de overlevering nog in een embryonale fase van de furries gezeten heeft.

De heren zijn dus druk bezig geweest en toch hebben ze hopen ideeën overgehouden voor het uitstekende Dark Days / Light Years. En ondanks de grijze baarden en dito slapen, die ze op recente groepsfoto's vertonen, zijn ze hier met veel enthousiasme ingevlogen. Ze zijn uiteraard iets minder exuberant dan op hun eerste platen, maar de ietwat schoorvoetende tred van hun vorige werkstukken is er afgetraind.

Idiote opener 'Crazy Naked Girls' maakt meteen duidelijk dat hier plaats is voor spielereien. In zes minuten verkennen ze de raakpunten tussen buitenaardse r&b en debiele spacerock. Ook lekker onnozel gaat het er aan toe in 'Inaugural Trams', een redelijk rechtlijnige dreun met een vrolijk melodietje, dat halverwege ontspoort door een ridicule Duitstalige rap van Franz Ferdinands Nick McCarthy.

Verder wordt er vrolijk geglamrockt ('Mt.' en 'Inconvenience') of heerlijk gepopt ('Where Do You Wanna Go?' en 'Lliwiau Llachar') en lijken ze met het frisse 'White Socks/Flip Flops' een ode te brengen aan Edwyn Collins' Orange Juice. 'The Very Best of Neil Diamond' verdient ook een aparte vermelding, omdat het bijna perfect is. Kitscherig maar meeslepend, frivool maar met een duistere ondertoon.

De muziek van deze vijf Welshmen is nog altijd even felgekleurd en aanstekelijk als toen ze tijdens de Britpopjaren per ongeluk langs de Zeitgeist scheerden en enkele hits scoorden. Door het omgespitte poplandschap zit dat laatste er misschien niet meer in, maar met het overduidelijke plezier waar dit album van over loopt, worden alle donkere dagen grondig opgefleurd en houden ze het ongetwijfeld nog lichtjaren vol.

http://www.kindamuzik.net/recensie/super-furry-animals/dark-days-light-years/18524/
Meer Super Furry Animals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/super-furry-animals