http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Sunn O))) | The Grimm Robe Demos

Vroeg sonisch zwart nu voor 'fuck eBay' prijs.
CD, Southern Lord/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 11 maart 2005

Wie eens lekker wil wegdronen in het zwarte licht van Sunn O))) moet daar vaak een hoge prijs voor betalen. Elke volgende plaat was het project toch weer populairder geworden dan de zwartgeblakerde breinen van de heren O'Malley en Anderson het hadden kunnen bedenken, met als gevolg een in geen tijd uitverkochte oplage, waarvan een groot deel al snel via eBay weer doorverkocht werd voor prijzen waarvan het je net zo zwart voor de ogen wordt als van de muziek van de O))). Daarom nu op cd, met bonustrack en mooi nieuw artwork, voor een speciale 'Fuck eBay'-prijs: Sunn O)))'s eerder alleen in zeer beperkte oplage verschenen debuut The Grimm Robe Demos.

Sunn O))) is hier nog een trio, met bassist Bootsy Kronos als extra lid. Niet dat dat voor het geluid veel uitmaakt, latere Bootsy-loze platen klinken door meer geavanceerde opnametechnieken misschien zelfs nog iets zwaarder, alhoewel dat moeilijk te beoordelen is door de beperkingen van het menselijke gehoor in het frequentiegebied waarin Sunn O))) pleegt te opereren.

Wel is de aanpak nog een stuk beperkter dan tegenwoordig. Sunn O))) heeft in de loop der tijd duidelijk geleerd hoe je variatie kan aanbrengen in twintig minuten ogenschijnlijke monotonie. Op 'Black Wedding', de openingstrack van The Grimm Robe Demos, is de aanzet daartoe wel al duidelijk aanwezig. Het is daarmee het beste stuk sonisch zwart op de cd, op de voet gevolgd door 'Defeating: Earth's Gravity'. Wat opvalt aan beide nummers is dat ze ondanks hun monotone voortbrommen toch een bepaalde weidsheid hebben.

Minder interessant zijn de twee laatste tracks, 'Dylan Carlson' (genoemd naar de verafgode Earth-voorman) en 'Grimm & Bear It'. Deze missen de stiekem toch wel altijd aanwezige richting en modderen daardoor wat richtingloos rond. Het laatste nummer is trouwens live opgenomen, maar omdat het publiek waarschijnlijk al omgewaaid dan wel de zaal uitgevlucht was, is daar op een wat korreliger geluid na niets van te merken.