http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Sunn O))) | Kannon

Kopstoot van een kobold.
LP, Southern Lord/Konkurrent

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 01 december 2015

SUNN O))) is de cavalerie van lang, hard, diep en laag? Maar dat niet alleen. Zo bewijst Kannon, dat een aloude kloktijd van twee lp-kanten kent, zo'n 33 minuten dus. Als je daarin je ei niet kunt leggen, lukt het na dubbel zo lang persen ook niet. Kannon is de kopstoot van een kobold.

Greg Anderson en Stephen O'Malley noemen dit hun meest figuratieve album en daar is heel wat voor te zeggen. Meer dan in de veel abstractere, gelaagde tektonische drone neigt het album naar een vergruisde, metalen mantra. Het biedt de aanblik van een tot leven gewekte klomp primaire materie; inktzwarte tot blauwgrijze erts die in de driedelige cyclus meermalen van schakering, samenstelling en soortelijk gewicht verschiet, tot en met Golem-achtige menselijke trekken. Op Kannon transformeert ritualistische frequentiemanipulatie in extremis naar meer humane, apocalyptische 'muziek'. Het is een sprong naar intense bezieling die je bij de strot grijpt, en niet alleen bij de lijfelijke. Een testament ook van een sonisch-inhoudelijk gegroeid SUNN O))).

Conservatisme of eenkennigheid is aan Anderson en O'Malley niet besteed. Solo niet en evenmin in samenwerking met Ulver, Nurse with Wound en Scott Walker. Zie ook: het door de heren gecureerde deel van Le Guess Who? 2015. Geen wonder dat Monoliths & Dimensions uitspattingen kende richting klassieke arrangementen en jazz. De zes jaren die tussen dat album en Kannon verstreken, blijken geen loden erfenis, maar een verdere bevrijding en verdieping van SUNN O)))'s schier grenzeloze klankidioom.

De gekende, woudreuzen platwalsende (sub)basgolven zijn vervangen door kapmessen die klinken als gillende feedback en granulaire lofi-distortion vol detail. Daarmee banen de heren met bekende strijdmakkers als Attila Csihar en Oren Ambarchi paden door Noorse bossen waar ook de wiegjes van menige blackmetalband stonden. Kannon is minder Wagner en Ligeti en meer Mayhem of Darkthrone. Het is de plaat waarop SUNN O))) het lef toont weg te laten, fijnmazig te maken, open te trekken, overvloedig lang tot relatief kort te condenseren, verwachtingen te verpulveren en ruimte te maken voor spectrale dynamiek die voortdurend in beweging is.