Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het reunie-virus grijpt ook om zich heen in de Engelse psychedelische rock scene, bij Sun Dial in dit geval. Hun eersteling, Other Way Out, vormde een heerlijke missing link tussen Screaming Trees en Pink Floyd ten tijde van Ummagumma. Heerlijke plaat was dat. Daarna spaceden ze nog wel door, maar zo goed als op het debuut werd het nergens. En nu, na jaren van stilte, heeft leider Gary Ramon het nodig gevonden om weer te beginnen. Helaas.
Zen for Sale is typisch een kwestie van net niet: net geen pakkende melodieën, net niet genoeg psychedelische effecten, net te weinig jam-momenten om door te spacen. Vlees noch vis. Grijpt terug naar britpopliedjes als kapstok, maar de liedjes zijn nergens memorabel. Probeert af en toe voorzichtig te stoneren, maar zet die poging niet door. Daarbij heeft Ramon een stem waarvan je bier direct doodslaat, zo saai. Als er dan nog wat galm of echo op had gezeten voor het effect, maar nee hoor. En dan mag de band volgens de bio inmiddels zo'n cultnaam te hebben opgebouwd dat-ie te vergelijken is met Velvet Underground, daar hebben we hier geen boodschap aan. Hoewel Sun Dial zeker respect verdient voor het feit dat ze gewoon zijn doorgegaan met wat ze zelf leuk vinden, zonder zich iets aan te trekken van trends, is Zen for Sale er een om snel te vergeten. Jammer hoor.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sun-dial/zen-for-sale/4274/
Meer Sun Dial op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sun-dial
Deel dit artikel: